دستورالعملی از شهید اول
بر تو باد به تقوای الهی، در پنهان و میان جمع! خوبی را برای همهی آفریدگان بخواه،گرچه به تو بدی روا داشته باشند.
در برابر آزار دیگران، بردباری ورز، اگر به تو اهانت شد یا ناسزا شنیدی، در پاسخ سخنی ناروا مگو.
هنگام شعلهور شدن خشم، از کلام ناپسند، بپرهیز، از جایت بلند شو، در مکان دیگر بنشین و خود را به کاری دیگر مشغول کن تا خشمت فرو نشیند.
مدام در فکر بهسازی آخرت و سعادت دنیا باش.
در همه حال، به خدا توکل کن و در همهی مهمات به او اطمینان (داشته باش). بر تو باد پاسداری و شکرگزاری کسی که که به تو خوبی میکند و تو را نعمت می دهد.
از قهقهه و خنده بپرهیز، زیرا غفلت آرد و دل را بمیراند.
به هر کاری مشغولی، نماز اول وقت را ترک مکن. اگر- معاذ الله - نمازت قضا شد، در اولین فرصت جبران کن.
در هر حال و هر مکان دانشآموز باش. پرگو مباش، بیشتر به شنیدن علاقهمند باش تا گفتن. با استادت مشاجره مکن و گفتههای اورا برمگردان. آنچه را فراگرفتی در شب مرور کن.
با قرآن مأنوس باش، وردی از قرآنر ا برای خودت برگزین. اگر میتوانی قرآن را حفظ کن و اگر ممکن نیست، هر چند آیهای که در توانت هست از بر کن.
کوشش کن امروزت بهتر از دیروزت باشد و تلاش کن در هر روزی- گرچه اندک- تکامل پیدا کنی.
مبادا به گفتهی سخنچینان گوش فرا دهی، زیرا بدیختی بیشمار بدنبال آورد و تأثیر شومی بر نفس میگذارد.
در زیارت مشاهد مشرفه، یا خواندن زیارت آنها، از راه دور غفت مکن.
به هنگام تعلیم و نشر دانش، از پرگویی بپرهیز، غیر علمی و بدون سند سخن مگو. تنها ناقل سخن دیگران مباش، خودت نسبت به مطالب و مسائل صاحب نظر شو.
در هر روز، بیست وپنج مرتبه «اللهم اغفر للمؤنین و المؤمنات و المسلمین و المسلمات» را بخوان و در این دعا، ثواب و مزدی بسیار است. پس از نماز عصر، هفتاد و هفت مرتبه ذکر استغفار را بخوان. نیز سورهی قدر و توحید را بسیار قرائت کن.